Ofschoon de Camper gedurende 6 ½ maand in een loods was gestald vonden we Camper niet terug zoals we verwacht hadden. Na het aansluiten van de accu startte de motor weliswaar maar binnenin was vrijwel alles bedekt in een groene schimmel. Zelfs de zak met wasgoed die we vlak voor vertrek nog hadden laten wassen was weer aan een wasbeurt toe. Het vocht had er ook voor gezorgd dat kastjes en laatjes niet meer zonder enig geweld open gingen.
 |
| Zo zag mijn petje er uit na 6 ½ maand in de camper gelegen te hebben.Wat denk je hoe de rest van de Camper er uit zag? |
Onze reisplan voor de eerste twee weken werd in het algemeen bepaald door de afspraak we hebben met Rudi en Berlinda ( http://www.berlinda-rudi-onderweg.blogspot.com/ ) om elkaar 15 / 16 oktober in San Pedro de Atacama, in Chili, te ontmoeten om daarna gezamenlijk door Bolivia te trekken. Ook gezien het slechte weer in Buenos Aires bleven we er geen dag langer dan nodig was en reden we naar het noordwesten van Argentinië, richting Salta.
Pinto heet de hond van onze vriend Gerard. Nu weten we waar hij vandaan komt. Uit Argentinië!!
Ook nu zagen we weer uitzonderlijke bloemen.
Een collage van de vogels die zich lieten fotograferen in de eerste paar dagen dat we weer op pad waren in Argentinië.
Naarmate we verder richting Salta reden verbeterde het weer aanzienlijk en omdat de reis voorspoedig verliep besloten we met een omweg naar Salta te rijden via een populaire toeristische route. Deze ging eerst naar Tafi del Valle en van daar via Amaicha del Valle, Cafayate en Cachi naar Salta.
De weg naar Tafi de Valle loopt grotendeels door een sub-tropisch bos in een smalle vallei. Het was zondag en tot onze verbazing uitzonderlijk druk op de nauwe en steile weg. Later bleek dat dit gebied vanwege het uitzonderlijke klimaat en het mooi landschap is een populair uitje voor de Argentijnen.
De weg naar Tafi de Valle loopt grotendeels door een sub-tropisch bos in een smalle vallei. Het was zondag en tot onze verbazing uitzonderlijk druk op de nauwe en steile weg. Later bleek dat dit gebied vanwege het uitzonderlijke klimaat en het mooi landschap is een populair uitje voor de Argentijnen.
 |
| Ria in Tafi del Valle. |
 |
| Van deze domme spreuken, daar hou ik niet van. |
 |
| Ria maakt altijd snel nieuwe vrienden. |
 |
| Na zoveel maanden in Argentinië zijn de lama’s niet bang meer voor Ria. |
In Amachi del Valle zijn ze zo trots op hun klimaat dat ze een enorme muur gebouwd hebben langs de weg met er op “Bienvenidos, al Mejor Clima del Mundo Comuna Amaicha del Valle” Hier hadden wij dan ook uitzonderlijk weer met 40° en minder dan 25% vochtigheid. (Onze vochtmeter kan beneden de 25% niets meer meten.)
 |
| Welkom in het beste klimaat van de wereld in Amaicha de Valle. |
 |
| De tuin van het Pachamama (moederaarde) museum in Amaicha del Valle. Dit museum verklaard de geologie van het gebied op een interessante manier. In een ander deel wordt de manier van leven van de oorspronkelijke inheemse bevolking getoond. Onderweg naar Cafayate bezochten we de ruïnes van Quilmes. Dit volk overleefde de Inca’s in de 15de eeuw en ook de eerste 150 jaar van overheersing door de Spanjaarden maar werden uiteindelijk in 1667 gedeporteerd naar Buenos Aires. |
 |
| Quilmes. De ruïnes van de in de 9de eeuw gestichte stad. Bij Cafayate zagen we aan beide zijden van een grote poort “Wine & Golf “staan en omdat wij niet vies zijn van wijn en ook graag van tijd tot tijd tegen een klein balletje slaan wilde we hier wel meer van weten. We reden door de poort naar de bewaakte ingang en toen we het woord golf lieten vallen mochten we doorrijden. Nadat we 5 km door een wijngaard hadden gereden, die grotendeels nog in aanleg was, zagen we een gebouw met receptie er op. Een vriendelijke dame begon ons in perfect Spaans te vertellen welke grondstukken nog te koop waren. Ze toonde ons ook voorbeelden van huizen die je op de grondstukken zou kunnen bouwen. Toen we na enige tijd de mogelijkheid kregen om over het spelen van een rondje golf te spreken, vertelde ze ons waar het clubhuis was. Na nog 2 km gereden te hebben kwamen we bij het enorme clubhuis aan. Een vriendelijke jongedame stond ons al op te wachten. Ze sprak perfect Engels en liet ons het hele clubhuis zien tot aan de keuken toe. Ze vond het erg jammer dat we van 20 tot 24 oktober niet in Cafayate waren want ze had ons graag uitgenodigd voor de introductie dagen voor nieuwe investeerders. Ook zij wilde aanvankelijk maar niet begrijpen dat we alleen maar kwamen om te kijken of we een rondje konden golfen. Omdat er helemaal niemand op de baan te zien was en ook niet in het clubhuis vroegen we ons af of de baan al wel open zou zijn. “Maar natuurlijk is baan open”zei ze. “Jullie kunnen morgen heel de dag spelen voor 150 peso”(Euro 30) . Kijk maar eens op http://www.laestanciadecafayate.com/ |
 |
| “Wijn en Golf”, wat een mooie combinatie. Hier moesten we meer van weten! |
 |
La Estancia de Cafayate. Het “Wijn en Golf” resort in wording. Wijngaard in Cafayate. |
 |
| Ria moest op de foto met de kinderen van een school uit Concepcion. Zij waren 4 dagen op kamp op de camping waar wij stonden in Cafayate. |
 |
Op de camping in Cafayate werd “Platform Tennis” gespeeld. Het is een combinatie van Lawn Tennis en Squash. (zie ook reisverslag 2) Even voorbij Cafayate, in San Carlos veranderde de Ruta 40 in de conditie waar de weg berucht om is: keislag, gaten en het oppervlak van een wasbord of te wel golfplaat voor de lezers die te jong zijn om te weten wat een wasbord is.  Is dat die vent er weer met zijn fototoestel?  Dan snel wegwezen!    Elke dag, in de middag, kwam er een sterke wind opzetten die zandstormen veroorzaakte langs de Ruta 40. Bij aankomst in Cachi hadden we die dag 160 km gereden in 7 ½ uur. We hadden geen adres of coördinaten van de camping in Cachi maar plotseling zagen we een ANWB bordje in de vorm van een pijl hangen en besloten maar die richting op te rijden. En jawel hoor bij de volgende kruising hing weer een bordje en even later stonden we voor de poort van de camping. Bij het binnenrijden stond een man met een ernstig bezorgd gezicht en een enorme snor ons op te wachten. Hij was de ANWB reisleider van een groep van 16 campers die een reis van 6 weken maakte. De snor was “not amused” toen Ria zei dat ze de bordjes wel handig had gevonden. Hij vond waarschijnlijk dat we geen recht hadden om van zijn bordjes gebruik te maken, we hadden tenslotte nier voor deze service betaald.    Een Gaucho onderweg door een bijna droog rivierbed. In Salta reden we direct naar de ons bekende gemeente camping. Bij aankomst werd ons bij de receptie verteld dat de camping gesloten was vanwege een noodzakelijke reparatie aan het waterleiding systeem. Maar hoe was dat dan mogelijk dat er een aantal tenten en een paar campers stonden? Het antwoord was dat ze de camping gisteren gesloten hadden en dat de bestaande gasten mochten blijven staan. Maar hoe kan dat als er geen water was? Even later vertelde één van de kampeerders dat er de laatste 5 nachten diverse dingen waren gestolen op de camping en dat de gemeente maar besloten had om de camping te sluiten met een smoesje. Overigens heeft de camping al jaren een onveilige reputatie op het internet. Maar er is geen ander camping in Salta. Wij reden 22 km door naar de gemeente camping in La Caldera. Devolgende ochtend moesten we weer terug naar Salta om 2 nieuwe banden te laten monteren. Hierna reden we naar de eerste de beste YPF benzinepomp met WiFi om onze e-mails te lezen. En tot onze verbazing kregen we plotseling via Skype een oproep van Berlinda. “Hé, waar zijn jullie?”, “ja en Julie?”. Het bleek dat hun op maar ongeveer 100 km verder naar het noorden aan het internetten waren, in San Salvador de Juju. We besloten nog dezelfde dag elkaar te ontmoeten op een camping in Yala om vandaar al onze geplande reis naar Chili en Bolivia te maken. |
geweldig om de reis weer te volgen. nog heel veel plezier.
BeantwoordenVerwijderengeorge