Een begin met hindernissen.

Lange tijd verliep alles volgens plan. We leverde de Camper af in de Antwerpse haven op 1 oktober. De geplande aankomst datum van het Grimaldi Ro-Ro schip “Republica Argentina” in Buenos Aires was 31 oktober. We moesten de vluchtdatum reeds in Mei vastleggen toen we nog niet precies wisten wanneer de boot aan zou komen. We boekten de vlucht voor 4 november en dit bleek nu aardig te kloppen. Een week voor vertrek vroeg ik de agent in Buenos Aires nog maar eens om de aankomstdatum te bevestigen. Toen kwam het bericht dat Camper pas twee weken later aan zou komen met een andere boot de “Grande Argentina" De “Republica”had technische problemen en de lading zou in Brazilië omgeladen worden. De rederei vond dat wij toch maar geluk hadden dat we niet op het repareren van de boot hoefden te wachten. Wat een rot smoes! Ton en Anneke, kennissen van ons, http://tonenanneke.waarbenjij.nu/ waren zelf in februari met dezelfde rederei meegevaren en moesten met Camper en al, in Brazilië van boord omdat hun boot zo snel mogelijk terug moest naar Europa. Ze werden netjes naar Buenos Aires gevlogen en zaten, ongeveer 10 dagen in een hotel op kosten van Grimaldi, op de volgende boot te wachten. Het blijkt dus enigszins een routine van Grimaldi te zijn, om de ladingen in Brazilië te combineren zodat er maar één op de twee of drie schepen door hoeft te varen naar Argentinië. Wij probeerde onze vlucht om te boeken omdat we een extra 10 dagen in Buenos Aires wel wat lang vonden. Echter zonder succes. In tussen hadden we e-mail contact met een Belgisch paar gekregen die hun Camper op dezelfde boot hadden staan en reeds een week vóór de eerste verwachte aankomstdatum naar Buenos Aires waren gevlogen.
Ze hadden de naam van onze Weblog op de Camper gelezen toen ze hun Camper in Antwerpen afleverde en hadden ons zo weten te bereiken.
Een dag vóór vertrek, toen ik, zoals gebruikelijk nog een maar extra kopietjes van de paspoorten wilde maken, was Ria’s paspoort spoorloos. Na wat telefoontjes en wat gezoek op internet, besloten we toch maar om zonder paspoort naar Schiphol te gaan want er was tenslotte de mogelijkheid om bij de Marechaussee een nooddocument / tijdelijk paspoort te krijgen. Op Schiphol aangekomen checkte we eerst toch maar de bagage in op mijn naam. Dat zou een extra reden voor de Marecaussee kunnen zijn om te accepteren dat we genoodzaakt waren (dat was volgend internet een vereiste) om te reizen. Achteraf allemaal onzin natuurlijk. De Marechaussee bleek niet bereid om een nooddocument te vestrekken omdat Ria niet kon bewijzen dat ze nog steeds de Nederlandse nationaliteit bezat. We hadden een fotokopie van het vermiste paspoort, uittreksel uit het bevolkingsregister van 2007, rijbewijs, het mocht allemaal niet baten. Dus terug naar huis. Nu zouden toch nog later naar Buenos Aires vliegen zoals we gewenst hadden. Maar hoeveel later? Er zou een verkorte procedure van 3 dagen bestaan om een nieuw paspoort te krijgen. Toen we het nieuwe paspoort aanvroegen beweerde de beambte dat het 4 to 6 weken zou duren. De verkorte procedure was misschien niet op Ria van toepassing omdat ze b.v. wel eens eerder haar paspoort kwijtgeraakt zou kunnen zijn. (Ohjé, onze paspoorten waren in 2000 in Venezuela gestolen).
Na enig heen en weer gepraat werd toch de 3 daagse procedure gestart onder de aanname dat alles ok zou zijn. Inclusief een weekend er tussen, zou het paspoort zes dagen later klaar zijn. Maar wat zou er gebeuren als ze het verlies in 2000 zouden ontdekken? De vluchten werden opnieuw geboekt onder de aanname dat alles ok zou zijn en zo mocht het ook gebeuren want zes dagen later haalde we , in Den Haag, het nieuwe paspoort af.
In de middag voor vertrek ”disaster struck again”. De computer die we mee zouden nemen op reis maakte geen contact meer met het draadloze netwerk. En we hadden ons al verheugd om met onze eigen computer en wifi te kunnen internetten. Veel tijd was er niet meer en na een tijdje zelf geprobeerd te hebben het euvel te verhelpen, was Rob Happel (http://www.clover.nl/ ) bereid even langs te komen want het moest tenslotte maar een kleinigheidje zijn. Rob had het probleem in een half uurtje opgelost maar had toen zoveel dingen gezien die voor onze lange reis toch wel voor verbetering vatbaar waren. Om 20.00 uur, na 3 uur sleutelen, ging Rob pas naar huis.(dank je Rob!!)
Eindelijk, op 10 november, een week na de eerste poging, waren we “Airborne” naar Argentinië.