Langzaam maar zeker rijden we langs de oostkust van Brazilië naar het noorden, richting Rio de Janeiro. Onderweg proberen we zoveel mogelijk hoogtepunten te bezoeken binnen de tijd die we beschikbaar hebben. We zijn deze keer dan wel negen weken onderweg maar moeten toch een beetje zuinig zijn met de tijd. Florianópolis mag je niet missen volgens de reisgidsen. Hiermee wordt niet zo zeer de stad Florianópolis bedoeld maar het eiland Santa Catarina waarop Florianópolis ligt. Jammer genoeg werd het pas droog op de dag dat we Santa Catarina verlieten richting Blumenau. We maakte een rondrit over het eiland en bezochten ook, op aanbeveling van onze vriend Jörg het vissersdorpje Ribeirão de Ilha maar we aten er geen oesters zoals Jörg gesuggereerd had. Wij zijn daar geen liefhebbers van en aten in plaats daarvan lunch in Barra de Lagoa dat bekend staat om zijn garnalen. We kregen zoveel garnalen dat we nog niet de helft op konden eten.
Ribeirão de Ilha
In Barra de Lagoa waren de terrassen leeg, stond het toiletgebouw onder water en had Ria een droog plaatsje gevonden om te roken.
Er was meer aandacht besteed aan de “hoeveelheid” dan aan de “kwaliteit” van het eten.
Santa Catarina panorama.
Blumenau is heel bekend in Brazilië vanwege het “Oktoberfest” dat er elk jaar word gehouden in navolging van München. Het is na het carnaval in Rio het grootste straatfeest in Brazilië. Het zou een “duitse” stad moeten zijn maar daar is niet veel meer van over. Het domme “zwarte” (ja met die haarkleur kan je ook dom zijn) sprak, zoals gebruikelijk hier in toeristenbureaus, alleen maar Portugees. Ze zat er blijkbaar alleen maar om foldertjes uit te delen van de “historische” wandeling door Blumenau. De rest dat we wilde weten vond ze met onze hulp in het internet met “googlen”. Blumenau heeft een paar heel mooi gelegen campings (maar onbekend bij het toeristenbureau) in een prachtig natuurgebied ten zuiden van de stad. Voor onze reis door Zuid Amerika maak ik regelmatig gebruik van de informatie van de Oostenrijker Wolfgang Zellinger die een paar jaar met zijn Mercedes Sprinter door Zuid Amerika heeft gereden. Hij heeft hierover ook een boek geschreven (“Aus Neugier ziehen wir um die Welt”) maar dat boekt geeft niet veel praktische informatie. Voor een zakje Gumibären was hij bereid details over zijn overnachtingplaatsen etc. te sturen. In deze lijst had ik ook een goede referentie gezien van garage Kuhlmann in Blumenau. Omdat de remblokken van onze camper al enige tijd aan vernieuwing toe waren, reden we, met behulp van Wolfgang’s co-ordinaten, naar Kuhlmann. Ze hadden het erg druk en zaten bepaald niet om een klusje verlegen maar niettemin gingen ze direct aan de slag. Jammer genoeg had de Volkswagengarage in Nederland het verkeerde model remblokken meegegeven voor de achterwielen.
Beelden van de historische wandelroute.
Welkom in Nieuw Rusland. (de betekenis hiervan is niet duidelijk geworden)
De natuur op de camping “Recanto Silvestre” was geweldig.
De toekans kwamen s’morgens op de camping de vruchten van de palmboom eten.
Ook deze vogel was dol op de vruchten van de palmboom. Al leken ze veel te groot voor dat kleine bekje.
Op de parkeerplaats in Pomerode zagen we voor het eerst tijdens deze reis weer een buitenlandse camper. Het was “Bavarian Bill” uit Ober Allgau. We hadden hem vorig jaar al eens ontmoet. Hij heeft in 4 of 5 talen, in grote letters op zijn camper een mededeling staan voor mensen die zijn camper willen uitruimen. Er staat zo iets op als: Geachte dief, doe maar geen moeite meer want je collega’s zijn je al voor geweest. Ook kwamen de Brazilianen weer tegen die we bij Tourlife, in Novo Hamburgo al eerder ontmoet hadden (ja die met die mooie wasmachine). Hun stonden op het evenemententerrein en konden voor ons daar ook wel een plaatsje regelen. Volgens Lonely Planet spreekt meer dan 70% van de inwoners Duits. Dat was ook duidelijk te merken aan het aantal mensen dat ons Duits kenteken had gezien en een praatje kwam maken.
Pomerode.
Het evenemententerrein in Pomerode.
Als je Duits kent, kan je op het evenemententerrein ook Portugees leren.
In deze bloemenstruik kon je heel goed de fases zien van het bloeien van deze mooie bloemen.
Duits stereotype mozaïeken op de bankjes in het park in Pomerode.
Ongeveer 200 km ten noorden van Florianópolis ligt de historische stad São Francisco do Sul op het eiland São Francisco. Het eiland was ontdekt door een fransman in 1504 maar pas een eeuw later stichtten de Portugezen er een dorp. Er zijn nog veel koloniale gebouwen en straatjes uit die tijd behouden gebleven. Het eiland heeft een groot aantal oceaanstranden met voor elk wat wils van pootjebaden tot surfen. Het is er in het weekend erg druk met mensen uit de nabij gelegen steden Joinville en Curitiba. Volgens het toeristenburau zou er op het eiland geen camping zijn. Dit konden we niet geloven en begonnen zelf op onderzoek uit te gaan. Na een paar communicaties met gebruik van “handen en voeten” wist een jonge dame dat er bij Enseada Beach een camping was. Ze probeerde uit te leggen hoe je daar na toe moest rijden maar gaf het na enige tijd op. Wij waren een hopeloos geval. Ze stapte in de auto en maakte gebaren dat we haar moesten volgen. Na ongeveer 5 km stopte ze en zei dat we nu niet meer fout konden gaan als we maar rechtdoor bleven rijden. En inderdaad een tijdje later verscheen het bord “Tony Camping”. De campingbazin had een tamme papagaai die een paar keer per dag uit zijn kooi mocht. Ze liet trots zien dat haar papagaai ook graag regelmatig een douche neemt.
Één van de vele mooie straatjes in São Francisco do Sul.
Dit is wel een hele mooie decoratie bij het huisnummerbordje.
Een deel van Enseada Beach.
Zonder parasol heb je de schaduw van een boom hard nodig.
De campingbazin met haar huisdier.
De papagaai vond het heerlijk onder de douche.
