Grensovergangen leveren altijd weer de nodige verrassingen op vooral omdat wij met onze eigen Camper rondrijden. Zoals ook weer deze keer van Uruguay naar Brazilië. Het begon al in Uruguay waar we bij de douane stopte om tijdelijk invoervergunning af te geven. We gaven het papier af en de dame begon direct weer een nieuw formulier in te vullen. Toen ze vroeg hoelang wil je wegblijven werd duidelijk dat ze we een tijdelijke uitvoervergunning kregen voor drie maanden. Zoiets was bij alle grensovergangen nog nooit vertoond. Bij de Braziliaanse grens was het nog gekker. We reden door een imposante poort de grens over maar er was niemand te zien. Tot grote ergernis van alle auto’s achter ons ging ik het gebouw binnen om een ambtenaar te zoeken. De man was heel vriendelijk en zei dat als we een stempel in ons paspoort wilde hebben en een tijdelijke invoervergunning voor de auto dan moesten we maar naar de politie en de douane gaan een paar kilometer verder op. Met een paar keer vragen vonden we in een parallel straat het politie kantoor. Bij het douane kantoor wilde de receptiejuf ons terugsturen naar de grens waar we net vandaan kwamen. Uiteindelijk kregen we een vriendelijke ambtenaar te spreken die een uur nodig had om de vergunning in te vullen. Je vraagt jezelf natuurlijk af, waarom doe ik zoveel moeite voor de stempels en de paperassen als je zomaar de grens over kan rijden. Het probleem is namelijk dat je niet weet wat er gebeurd, bij de grensovergang, als je Brazilië weer wilt verlaten.
Vanaf het noorden van Uruguay regende het elke dag met af en toe hevige buien waardoor soms gevaarlijke situaties op de wegen ontstonden. Ondanks de regen bleef de temperatuur aangenaam, ongeveer 25° C.
Zodra het even droog was kwamen de vlinders te voorschijn op de camping.
Kievieten zie je bijna overal in Uruguay en het zuiden van Brazilië.
Tot overmaat van ramp begon het dakluik van de ventilator te lekken. De afdichting was misschien al geruime tijd niet in orde maar als het niet of weinig regent merk je er niets van. De afdichtingkit was behoorlijk verteerd van de jarenlange hete zon op het dak. Gelukkig kon ik me herinneren dat iemand in het zuiden van Brazilië overnacht had bij een camperreparatie bedrijf. Na wat zoeken op de computer vond ik inderdaad de co-ordinaten van Sinostrailers in Novo Hamburgo. Op dat moment waren we daar maar 100 km vandaan. Op het punt van de co-ordinaten aangekomen stonden we voor de poort van Tourlife. Waren ze misschien van naam veranderd? Nee, het zijn concurrenten, zei later een Braziliaanse klant tegen mij, die er ook voor een paar reparaties was. Sinostrailers is een kilometer verderop. Maar ben blij zei hij, deze jongens zijn net zo goed en veel goedkoper dan Sinostrailers.
In 2 ½ uur hadden deze mannen de klus geklaard. Het meeste werk was het verwijderen van de oude kit.
Ria heeft niks met grote campers maar een wasmachine zou toch wel handig zijn.
Met Willkommen, Opa’s Restaurant en Eisenbahn bier denkt je niet in Brazilië te zijn.
Over een groot deel van de weg van Novo Petropolis naar Gramado staan aan beide zijden Hortencias. In Gramado vind je ze overal en overwoekeren soms de wandelpaden.
Deze foto is voor Piet, mijn buurman bedoeld. Hij is van plan een voorportaal voor zijn tourcaravan te bouwen. De Brazilianen weten hoe je zo iets aanpakt. Dus Piet ik hoop dat deze foto nog ziet voor je met bouwen begint.
De winkels en restaurants in Gramado weten hoe ze de aandacht op hun zaak moeten trekken.
120 km ten noordoosten van Gramado ligt het dorp Cambará Do Sul, de uitvalsbasis voor een bezoek aan het nationaal park “Aparados da Serra”. Op advies van het toeristenbureau overnachtten we hier bij Pousada Corucacas. Het is primair nog een grote boerderij met als nevenactiviteit een Pousada (klein hotel) en een kampeergelegenheid. Als het niet aldoor geregend had, hadden we graag nog een dag langer gebleven op deze mooie locatie.
Tussen de buien door maakte we een wandeling door het nationaal park met als hoogte punt de Cânion do Itaimbezinho. Een 600 – 700 m diepe en 5800 m lange kloof met twee mooie watervallen. De Nederlanders waren die middag goed vertegenwoordigd. We kwamen twee werknemers van DSM tegen die op zakenbezoek in Porto Alegre waren. En in het informatie centrum werkte een 2de generatie Nederlandse Braziliaan Willem Kempers die ons in Nederlands het nodige wist uit te leggen.
Welkom in Cambará Do Sul.
Dit was het eerste waarschuwingsbord voor Dengue (knokkelkoorts) dat we zagen in Brazilië en het stond bij de ingang van een begraafplaats. Waarom daar? Toeval?
Pousada Corucacas.
Bij Pousada Corucacas met onze Braziliaanse vrienden Armando en Gláucia uit Barazinho.
Deze ongeveer 1,20 m. grote vogel zagen we even op de Pousada. Weet iemand hoe deze vogel met het mooie kuifje heet?
Hier is het antwoord van onze Braziliaanse vrienden:
The name of that bird is SERIEMA. It has an interesting history. The farmers said that when the Seriema sings a lot, means the end of the Raining season. It is a very shy bird and frequently avoid contact with the humans, but sometimes it is not true, because you took a very nice picture.
Op een afstandje een normale eend maar als je de kop van dichtbij bekijkt is hij wel heel bijzonder.
De Cânion do Itaimbezinho met de twee watervallen.
Armando and Gláucia.waren zo aardig om de namen van deze bloemen te mailen.
The Yellow Flower´s name is TIRIRICA-de-flor-Amarela (Hypoxis decumbens L.)
The other flower is the symbol of our State, its name is BRINCO DE PRINCESA, in english means Princess´ Earrings. (Fuchsia hybrida)
De 22 km lange onverharde weg van het nationaal park “Aparados da Serra” naar Praia Grande was heel slecht en door de regenbuien had er zich ook nog een beekje gevormd.
In Novo Hamburgo waren we al in de Duitse regio aangekomen. We reden verder via Novo Petropolis naar Gramado. De Duitsers vestigde zich hier vanaf 1824 en waren de eerste emigranten in deze regio. Later, vanaf 1870 kwamen ook de Italianen naar dit gebied. Het landschap rond Gramado is heel aantrekkelijk met bergen van rond 1000 m. Gramado doet er alles aan om het Duitse imago te behouden want het trekt veel Braziliaanse toeristen aan. Deze regio kent zowel een zomer als een winter toeristenseizoen omdat het in de winter één van de weinige plaatsen in Brazilië is waar wel eens paar centimeter sneeuw ligt.
Hallo Lui in een keer twee reacties, anton ik moet evenreageren op de bouw van mijn hut in Winterberg, heb je toevallig een bouwtekeninggevraagd? Anders is het tochdenk ik te ietsje te groot. groeten aan Ria prachtige foto's trouwens.
BeantwoordenVerwijderen