Op Aswoensdag reden we van Saquarema naar Rio de Janeiro. Dit bleek niet zo verstandig want dat is ook de dag dat de Carioca’s (inwoners van Rio) die de stad ontvlucht hebben weer terug naar huis gaan omdat ze op donderdag weer moeten gaan werken. Op de 4-baans weg stonden we 80 km voor Rio al in de file, die zich maar stapvoets bewoog. We besloten om te draaien en de grotendeels 2-baans kustweg te nemen. Of dat sneller was zullen we nooit weten maar wat een ritje had moeten zijn van 2 uur duurde nu 6 uur. In het donker en in de stromende regen bereikten we onze vooraf verkende parkeerplaats bij Praia Vermelha.
Op 100 m van onze parkeerplaats begint de Pista Cláudio Coutinho een pad van 1.5 km dat langs de oceaan slingert door een ogenschijnlijk ongerepte natuur. Ondanks het grote aantal joggers dat van het pad gebruik maakt zie je o.a. Mico’s (aapjes), mooie vogels en planten.
Een onverwachte fotoverzameling van een korte wandeling midden in Rio.
De mico’s bij de Pisto Claudio waren kleiner dan bij Angelika en Jörg. (zie weblog 43). Ze hadden ook mooi lang grijs haar bij de oren.
Het zien van de militaire bewakers zo dicht bij de camper gaf ons het gevoel dat het met de veiligheid op onze overnachtingplaats bij Praia Vermelha wel goed zat.
De vissershaven in Urca.
Tijdens onze wandeling langs het strand van Botafago zat de top van de Suikerbrood berg nog in de wolken.
Op de eerste dag van ons verblijf in Rio was het somber weer en kwam de Suikerbroodberg pas laat in de middag uit de wolken. Honderden toeristen met een vast excursie programma waren al boven geweest zonder iets gezien te hebben. Wij besloten de gok te wagen en de kabelbaan naar boven te nemen. Bij aankomst op het tussenstation Morro de Urca op 217 m. was het nog helder en namen we zekerheidshalve al maar een aantal foto’s. Gelukkig was het bij aankomst op de het eigenlijke Suikerbrood op 396 m nog vrij zicht maar we hadden Rio liever gezien bij een heldere blauwe lucht met een zonnetje. Maar het mocht niet zo zijn. We waren laat naar boven gegaan en hoefde dus niet lang te wachten tot zonsondergang. Het uitzicht dat we toen hadden maakte veel goed.
Praia Vermelha gezien vanuit de cabine van de kabelbaan. Tussen de bomen langs het strand staat onze camper op de overnachtingpkaats.
Praia Vermelha, het liftstation en rechts de wijk Botafogo.
De baai van Guanabara met links Rio en rechts Niteroí. Rechts de lift naar de Suikerbroodberg.
Onder het strand van Vermelha en boven Copacabana.
Rio met rechtsonder de wijk Urca.
Op de tweede dag waren we op weg naar Copacabana toen we vanuit de bus zagen dat het Christus beeld wolkenvrij was. We stapte onmiddellijk uit en namen een taxi naar het treinstation in Cosme Velho van de tandradbaan die je door het Tijuca bos naar de top van de Corcovadoberg op 704 m brengt. Voor het loket stond een rij met mensen van wel 100 m. We vroegen ons af of we wel zouden gaan. Maar het was misschien de enige gelegenheid tijdens ons verblijf van het uitzicht over Rio te genieten. Toen we na meer dan een uur aan de beurt waren bij het loket werd omgeroepen dat de top van de berg in de wolken zat en dat diegene die nu kaartjes kochten pas over 1 ½ uur met de trein naar boven konden. Niettemin besloten we tickets te kopen. Boven aangekomen was het Christus beeld van 30 m hoog af en toe uit de wolken. Het zicht over Rio was jammer genoeg heel beperkt vanwege de laag hangende bewolking.
De conducteur van het treintje naar de Corcovadoberg dacht dat ik een foto van hem wilde maken. Maar het ging mij om de dame links van hem.
Bij aankomst maar snel een foto van Ria gemaakt met het Christus beeld dat maar amper zichtbaar was, want dit zou wel eens de laatste gelegenheid kunnen zijn om het beeld überhaupt een beetje te zien.
Als het beeld weer even zichtbaar werd hoorde je een enorm gejuich. Dus je hoefde zelf niet op te letten als je een foto wilde maken.
In de vier windrichtingen stond er een bord wat je zou kunnen zien als……
Er kwam even een gaatje in de wolken.
Het blijkt niet uit deze foto maar het was heerlijk weer om op het strand van Copacabana te liggen bij een temperatuur van 25 á 30° C.
Er lagen genoeg echte dames op het strand van Copacabana. Toch gaf Ria er de voorkeur aan om de zandversie te fotograferen.
In Rio is een mooie grote botanische tuin. Je kan er gemakkelijk een hele dag doorbrengen maar die hadden we jammer genoeg niet.
Het verslag van ons bezoek aan de carnavalsparade in de Sambodroom in Rio komt in het volgende weblog 45.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten