Na 2000 en 2010 (reisverslag 35) waren we nu voor de derde keer in Cusco. Het was niet de bedoeling maar Cusco ligt op de route naar Nasca. Bovendien is het een aangename stad om een paar dagen door te brengen, tenminste als je geen gezondheidsproblemen krijgt tengevolge van de hoogte. Er is een camping met WiFi etc. op loopafstand van de stad. In tegenstelling tot de vele andere buitenlanders in Cusco hielden wij ons alleen bezig met praktische zaken zoals autoverzekering en LPG. Wij hadden noodgedwongen al meer dan 700km in Peru gereden zonder autoverzekering en waren blij dat we, wel met wat moeite, een W.A. verzekeringen konden afsluiten. Ook het opvullen van onze LPG tank was in Cusco geen probleem. Veel auto’s in Peru rijden immers op LPG.
Zoals gebruikelijk zochten we een leuk plaatsje om te lunchen en zagen het mooie grasveld bij het Tarawasi inca bouwwerk. Toen we een toegangskaartje kochten vroeg de man of we daar ook niet wilde overnachten. Het was wel wat vroeg maar de verleiding was te groot om het aanbod af te wijzen. In de muur zaten meerdere zevenhoekige stenen en het blijft een raadsel hoe de inca’s deze stenen zo precies pas hebben kunnen maken. Je kan zelfs geen mes tussen de voegen steken.
Tijdens onze gebruikelijke koffiepauze stopte de Zwitsers uit Bern die we al eerder in Cusco gezien hadden. We wisselde een paar kampeer opties uit voor onderweg naar Nasca. Zij zijn met hun nieuwe Ford pick-up bepaald niet gespaard gebleven van technische problemen. In Chili hebben ze een nieuwe versnellingsbak in moeten vliegen en al twee keer is het chassis gebroken.
Op weg naar Nasca reden we vier keer over een pas van meer dan 4500m. Bijna 300km lang reden we op een hoogte van gemiddeld 4000m. Slechts één keer was er een afdaling naar ongeveer 3000m naar de stad Puquio.
Puquio.
De inwoners van Puquio willen zich allemaal graag wassen en ook de was doen met schoonwater. Daarom gaan veel mensen te voet, met riksja en auto de berg op om het water in het beekje te gebruiken voordat anderen dat doen.
Na Puquio gaat het weer berg op en is het landschap nog groen.
Typisch dorpje in de Andes boven 4000m waarvan je, je afvraagt waar leven deze mensen van in deze kale woestenij? Je ziet wel wat lama’s en alpaca’s lopen maar de grond is niet geschikt voor landbouw.
Voor de allereerste keer hebben we iemand in Peru zien bedelen. Deze oude vrouw stond, in een eenzaam gebied, met haar hoed in de hand langs de kant van de weg. Wie zou er dan niet stoppen?
In de Andes wordt het vee verzameld in met stenen gebouwde afrasteringen
We hadden bijna alpaca vlees voor de barbecue gehad.
Als in de Andes een nieuw huis klaar is geven familie en vrienden deze versieringen om op het dak te zetten. Hiermee wensen ze de nieuwe bewoners “good luck”.
Dit is wel een heel bijzonder mooi staaltje van huisvlijt.
De lange afdaling naar Nasca door een woestijn landschap.
Deze vogeltjes lieten zich regelmatig zien in de tuin rond de camper in Nasca
In de directe omgeving van Nasca en Palpa staan grote mysterieuze lijnen in de woestijn. Het vervelende is, dat je alleen vanuit de lucht de figuren kan zien die met die lijnen gemaakt zijn. De meeste figuren dateren uit de Nasca periode van 200 tot 600 A.D. Maar waarom tekende het Nasca volk deze figuren in de woestijn en wat is het nut als je ze alleen vanuit de lucht kan herkennen? Deze vragen konden tot nu toe niet beantwoord worden al zijn er een aantal theorieën en speculaties.
De figuren vanuit de lucht bekijken is de laatste jaren niet zonder risico geweest. Met enige regelmaat stortte er namelijk een vliegtuigje neer. Het risico zou kleiner zijn geworden omdat de regels aangescherpt zijn en de “cowboys” niet meer mogen vliegen. De Zwitserse camperaar uit Bern grapte dat hij graag foto’s van de lijnen wilde hebben maar dat zijn vrouw ze dan zou moeten maken. De figuren heeft men over de jaren namen gegeven. Of ze juist zijn weet niemand. De linkse foto stelt een kolibrie voor en is 97m lang. De handen op de rechtse foto zijn 50m groot.
Om iedereen de gelegenheid te geven een figuur enigszins vanuit de lucht te zien heeft men een aantal kilometers buiten Nasca een toren gebouwd. De bovenste foto laat zien hoe je de handen uit de voorgaande collage vanaf de toren kan zien.
De Duitse Maria Reiche heeft bijna 50 jaar onderzoek verricht naar de betekenis van de lijnen en Peru heeft het waarschijnlijk aan haar te danken dat de lijnen behouden zijn gebleven.Ze stierf in 1998 en is in de tuin van haar woning begraven. Haar woning en werkruimte zijn nu een museum.
Deze figuren, ongeveer 50km ten noorden van Nasca langs de Panamericana, stellen een moeder met haar kinderen voor. De figuren dateren uit het Paracas tijdperk, tussen 600 en 200 B.C.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten