Reisverslag 61 – Baños & Rio Verde.

Van Ingapirca gingen we verder over de Panamericana naar het noorden via Riobamba, Baños, Ambato, Latacunga naar Lasso. Een afstand van 435km. Vanaf net even buiten Ingapirca reden we urenlang door de bergen tussen 3000 en 4000m. Dat is op zich wel leuk als er gedurende die tijd maar geen dikke mist had gehangen met niet meer dan 50m zicht. Blijkbaar zien de Ecuadorianen veel beter in de mist dan wij want we werden voordurend ingehaald door bussen en vrachtwagens.

In Ecuador wordt elk hoogste punt, in of rond een stad, benut om er een kerk op te bouwen, een kruis of een enorm groot Heiligenbeeld op te plaatsen zoals ook hier in Alausi.

In de buurt van Ambato verlieten we de Panamericana richting Baños. Baños is een populair vakantieoord voor jong en oud. In de plaats zelf zijn een aantal warmwaterbaden dank zij de dichtbij gelegen Tungurahua vulkaan. Deze vulkaan is heel actief. In 2011 was er nog een kleine uitbarsting en 1999 moest de gehele stad langere tijd geëvacueerd worden. Verder is Baños de uitvalsbasis voor sportieve activiteiten zoals rafting, hiking, fietsen en ook bungeejumping. Van Baños gaar er een weg langs de Pastaza rivier richting het oosten naar Puyo, de zogenaamde “waterval route”.

De Agoyán is de eerste grote waterval langs de route. Bij het uitzichtpunt wordt veel suikerriet gekauwd en zweven waaghalzen aan een kabel over het dal. De orchideeën groeien er overal langs de kant van de weg.

Als je ergens rondrijdt hoor je ook de verkeersborden te kennen. Ik heb geen idee wat deze betekenen. Één van jullie misschien wel? (niet eerst googlen!)

Even voorbij Baños, in Rio Verde ligt de Hostel en Camping “Pequeño Paraiso” van Sue en Marc. www.pprioverde.com . Het is een heel hartelijk en behulpzaam koppel die veel over Zuid Amerika weten omdat ze o.a. langere tijd voor Tucan (http://www.tucantravel.com/) gewerkt hebben. We hebben met veel plezier een aantal dagen doorgebracht in het “kleine paradijsje”van Sue en Marc.

Op advies van Sue, liepen we de waterval wandeling in Machay. Omdat hoe hoger we kwamen, het steeds harder begon te regenen, besloten we vroegtijdig naar de droge Camper terug te keren.(Watjes!!!)

Iedereen die in Zuid Amerika is geweest kent de diverse Empanadas. In Rio Verde aten we een versgemaakte Empanada Mixta. Één van de beste tot nu toe.

In Rio Verde is ook de Pailón waterval. Het bruggetje op de middelste foto is hetzelfde bruggetje waar Ria overheen loopt.

Een collage van wat “wilde” bloemen in de omgeving van Rio Verde.

Op de weg terug van onze afgebroken waterval wandeling kwamen we langs de forelkwekerij “Las Orquideas”. Toen we er een kijkje wilde nemen werden we afgeschrikt door een paar gemene en hard blaffende honden. Toen we het tegen Sue vertelde was ze verbaasd en zei ze dat ze altijd naar een excuus zoekt om daar een heerlijke forel te vissen en te eten. Dus gingen we er die avond met zijn drieën heen. Toen ik via Sue de opmerking maakte dat de honden bepaald niet klantvriendelijk waren, was het antwoord, “in het weekend sluiten we ze op”. Met andere woorden, door de week verwachten ze geen klanten. Niet alleen was de forel heel lekker maar je krijgt hem op je borden zonder graten. Ik heb staan kijken bij het fileren maar ik zou het niet na kunnen doen.

Dit is de bloem, die bij Sue en Marc in de tuin bloeit en is de mooiste die ik tot nu toe gezien heb. Op de camping hingen foto’s van Marc van de bloem met een kolibrie die zich te goed deed aan de nectar. Ik heb ook wat tijd doorgebracht bij de bloemen met mijn camera maar er kwamen geen kolibries. Later zag ik waarom het Marc wel was gelukt. Hij zet zijn camera, bij de bloemen met een bewegingsmelder en twee flitsapparaten. Zodra er iets in beeld komt neemt zijn camera automatisch een hele serie foto’s. Nadat ik dat had gezien was ik een stuk minder teleurgesteld.

Baños is ook bekend om zijn “Alfeñique”. Volgens mijn woordenboek zou dat een zoete amandel pasta moeten zijn, maar dat klopt niet. Het wordt in repen verkocht en heeft een toffee smaak. Het bijzondere hieraan is dat de toffee in de deuropening van de winkel wordt bereid. Het wordt net zolang om een pin heen gedraaid en getrokken tot het de juiste structuur heeft bereikt. En wat doet nu een hotel Düsseldorf in Baños?

In elk dorp hangen of liggen er varkens buiten. Ieder land heeft zo zijn eigen gewoonte. Er zijn landen waar men alleen de kop van het geslachte beest buiten legt als teken dat men vers vlees te koop heeft.

Vanuit het hotel “Cuello de Luna” in Lasso zou je een geweldig uitzicht op de welbekende Cotopaxi vulkaan moeten hebben. Niet toen wij er waren. We hebben al een groot deel van de vulkanen route afgelegd zonder er ook maar eentje gezien te hebben. Tot nu toe waren ze allemaal in wolken gehuld.

In de tuin van het hotel zag ik plotseling een kolibrie zitten. Zien jullie het ook?

Toen ik er naar toe sloop met mijn camera zag ik hem niet meer en toen ik terug liep weer wel. Vanuit één hoek was het een kolibrie, vanuit alle andere was het een doodgewoon gedroogd blad van de boom.