Panamericana: Reisverslag 66 – van Popayan naar Cartagena.

We hadden voor de reis door Colombia 3 weken gepland maar onderweg kregen we te horen dat we 9 dagen eerder in Cartagena moesten zijn voor het verschepen van de Camper. Later meer hierover.

Na Popayan was ons volgende reisdoel Haciënda Bambusa in de koffieregio rond de stad Armenia. Een luxe haciënda met zwembad etc. (www.haciendabambusa.com) Maar we waren te laat. Zes maanden geleden hadden ze de haciënda gesloten voor Camperaars. Zou iemand het verziekt hebben? Het alternatief was een camping “Monteroca” in Salento bij “poco loco” Jorge.

In het gebied rond Cali zijn veel grote suikerrietplantages. Het suikerriet wordt in zogenaamde “suikertreinen” naar de fabrieken vervoerd. Een suikertrein bestaan uit een tractor of vrachtwagen met meestal 5 aanhangwagens.

Net voor Salento was er een mooi gelegen restaurantje met geweldige vriendelijke mensen en heerlijke gebakken forel.

Jorge, de camping baas in Salento, werd door eerdere bezoekers een “oude” hippie genoemd. Hij is zonder twijfel een bijzondere maar tegelijk heel vriendelijke en behulpzame man. Hij bezit een wonderlijke combinatie van dingen. Zoals “thema” tenten die zo populair zijn dat ze duurder zijn dan een hotel in de omgeving. Een verzameling slangen en een huisje waar Simon Bolivar in geslapen zou hebben. Hij heeft ook een meteorieten- en fossielen verzameling. Deze slangenbezweerster woont in het Westland en toen ze aan kwam lopen dachten we eerst dat het Tineke Schouten was.

Salento is een authentiek dorp, gelegen op een hoogte van 1900m met een gunstig klimaat.Vooral in het weekeinde is het er druk met mensen uit de steden in de omgeving die ook Valle de Cocora willen bezoeken. In Valle de Cocora groeien “wax palmbomen”, de hoogste palmbomen ter wereld die soms wel een hoogte van 60m kunnen bereiken. (http://en.wikipedia.org/wiki/Ceroxylon_quindiuense ) Het is ook de nationale boom Colombia.

Salento Plaza.

De hoofdstraat in Salento is vol met hostels en souvenirwinkeltjes. De balkonnetjes en de kleurkeuze zijn een lust voor het oog.

De Wax Palmbomen in Valle de Cocora.

Valle de Cocora.

Het is wel een groot verschil hoe een Colombiaan de rivier in Valle de Cocora oversteekt en een toeriste.

Op de parkeerplaats in Valle de Cocora kregen we een aantal verzoekjes om de Camper te mogen bekijken. Het leek wel “open dag”.

Onze laatste stop voor Cartagena was het “Zooparque los Caimanos” Het is een dierentuin met een groot hotel erbij. Tot onze grote verbazing waren we er alleen op een paar dagjesmensen na. De belangrijkste activiteit en bron van inkomsten is het broeden (of kweken?) van kaaimannen. Ze hebben er duizenden in alle leeftijden en afmetingen. Het restaurant heeft dan ook een aantal kaaimangerechten op de menukaart staan. Maar na het zien en vooral het ruiken van de kaaimanvijvers hadden wij geen trek meer in een kaaimansteak.

Een paar van de dieren in de Zoo.

Deze vogels vlogen vrij rond bij het zwembad en rond de Camper.

Deze jonge palmboom vonden we wel heel bijzonder.

Iedereen wil in zijn leven wel een eens een trein besturen en dus ook Ria. Het terrein van de dierentuin is zo groot dat we met het treintje vervoerd werden.

Ons luxe plaatsje. We hadden een paar dagen het grote zwembad voor ons alleen. Het was er heel comfortabel. Zelfs onder het dak van het hutje naast het zwembad hing een grote fan.

Bij aankomst in Cartagena of beter gezegd Cartagena de Indias, kregen we te horen dat de boot waarschijnlijk een paar dagen later aan zou komen. (http://nl.wikipedia.org/wiki/Cartagena_(Colombia) Over de vertraging en de havenprocedure later meer. Hierdoor kregen we een paar dagen langer om van de stad, het weer en het strand te genieten.

Dit was onze eerste blik op het historische stadsdeel van Cartagena.

Het historische stadsdeel is nog vrijwel volledig omgeven door de oorspronkelijke 11km lange stadsmuur. De belangrijkste poort is onder in het midden te zien.

Buiten de stadsmuur ligt het 40m hoge fort Castillo de San Felippe de Barajas. (http://en.wikipedia.org/wiki/Castillo_San_Felipe_de_Barajas) Het is het grootste fort dat de Spanjaarden op het Amerikaanse continent hebben gebouwd.Met de bouw werd in 1536 begonnen. Over de jaren heen werd het fort uitgebreid en versterkt. De laatste keer in 1763.

Vanaf het fort Castillo de San Felippe de Barajas heb je een uitzicht op de 150m hoge heuvel Cerro La Popa met daarop het klooster Convento de Nuestra Señora de La Candelaria

Deze grote schoenen hebben hun oorsprong in een gedicht over Cartagena.

Het is een genot om door de smalle straatjes van het historische stadsdeel te slenteren.

De bekende Colombiaanse kunstenaar Fernando Botero schonk dit beeld aan Cartagena.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Fernando_Botero Fernando exposeerde o.a. in het Gemeente Museum van den Haag in 2003. Bepaalde lichaamsdelen, vooral aan de achterkant, hebben een andere kleur gekregen en schijnen dus nogal eens aangeraakt te worden.

Nee, dit was niet ons hotel in Cartagena. Wat denken jullie wel van ons! Niettemin vonden we het leuk om er aan de poolbar iets te drinken.

Rechts het Hilton hotel en links de wijk Castillo Grande.

Nog een paar mooie balkons in het historische stadsdeel.

Het is een groot contrast met de vorige foto maar dit is ook Cartagena.

Onder dit strandtentje hebben we menige uurtjes doorgebracht. Rond de middag kwam de wind opsteken en begon de tentjesbaas, met emmers, het zand rond ons tentje nat te maken. Maar vanaf een uur of twee was het afgelopen met het strandplezier want dan werd je gezandstraald.

We dachten dat deze jongelui ons lastig zouden vallen met hun fratsen. Maar nee, ze waren met primitieve instrumenten en lopend op omgekeerde emmers , serieus op het strand aan het repeteren voor een festival in Bogota.