Esquel is de uitvalsbasis voor een bezoek aan het Nationaal Park Los Alerces. In de winter wordt het ook door wintersporters bezocht vanwege het nabij gelegen La Hoya skigebied.
Liefhebbers van stoomtreinen komen hier ook aan hun trekken. Je kan hier een tocht maken met La Trochita, een smalspoor stoomtrein die sinds 1922 in bedrijf is. De 402 km lange route met als eindpunt Esquel was pas in 1945 klaar.
Het 2630 vierkantenkilometer grootte N.P. Los Alerces was gecreëerd om de Alerce boom te beschermen. Het hout van deze heel langzaam groeiende boom was zeer begeerd. Er zijn 4000 jaar oude Alerce bomen in het park met een hoogte van 60 m en een diameter van 4 m. Je kan het gebied waar de bomen groeien allen bereiken per boot. Wij ontdekte dit pas nadat we een paar dagen aan het Lago Futalaufquen hadden gestaan en de tijd begon te dringen om tijdig in Buenos Aires te zijn.
Nationaal Park Los Alerces.
La Trochita.
Het landschap langs de Ruta 40 wordt pas echt groen als je El Bolson nadert. Het was een favoriet hippieoord rond 1970. Er hangt nog steeds een ontspannen sfeer en je ziet er nogal wat mensen die ex-hippies zouden kunnen zijn die in El Bolson zijn achtergebleven.
Flamingo’s zijn een beetje mensenschuw.
Pas op, er komt een auto aan.
Een voorbeeld van plastic recycling op de camping in El Bolson.
140 km verder naar het noorden ligt San Carlos de Bariloche, in het prachtige Nationaal Park Nahuel Huapi. Op het internet hadden we nogal wat verhalen gelezen over de slechte reputatie dat Bariloche heeft bij mensen onderweg met Campers. Er wordt blijkbaar aan de lopende band ingebroken. Campers worden soms helemaal leeggeroofd. Wanneer je vanuit het zuiden door de krottenwijken de stad binnenrijd, begrijp je ook waarom. Als je de internet berichten serieus neemt levert dit nogal wat beperkingen op wat betreft parkeren bij het winkelen, wandelen etc. Ons is niets overkomen maar we hebben uitsluitend op campings overnacht en alleen op een bewaakte parkeerplaats in de stad de camper achtergelaten. Wij ontmoetten een Nederlands echtpaar op een “Round the World” reis met twee kinderen die het slachtoffer waren geworden van Bariloche’s slechte reputatie. Bij het bezoek aan één van de kinderen die in het ziekenhuis lag werd in hun auto ingebroken en een tas met studiemateriaal van de kinderen meegenomen. De dieven zullen er wel niets aan gehad hebben maar het bezorgde de ouders een hoop ongemak.
Ondanks deze reputatie blijft Barliloche een enorme trekpleister voor toeristen. Het is gelegen in een hele mooie omgeving. De stad zelf is niets bijzonders, tenzij je gekomen bent voor de chocolade winkels. De binnenstad bestaat bijna uitsluitend uit chocolade winkels (soms met een demonstratie hoe chocolade gemaakt wordt), souvenir- en sportwinkels. We volgde de aanbevelingen van het toeristenbureau en reden naar het Catedral Mountain skigebied op korte afstand van Bariloche en reden het rondje Circuito Chico. Tijdens het rondje zijn er een paar mooie uitzichtpunten over de meren rond Bariloche. Maar van Colonia Suiza dat ook op het rondje ligt hadden we meer verwacht. Deze Zwitserse Kolonie bestond allen maar uit een paar nieuwe restaurants, snuffel kraampjes en tot overmaat van ramp speelde er een Columbiaans bandje. Ze speelde wel leuk maar het is niet erg toepasselijk voor een Zwitserse Kolonie.
Bariloche.
Colonia Suiza.
Een mooi uitzicht op het rondje Circuito Chico.
De warmwater stookinstallatie op de camping in Bariloche.
In het Nationaal Park Laguna Blanca zou je veel mooie vogels moeten kunnen zien maar toen we aankwamen waaide er een enorme harde wind. Buiten een paar meeuwen en rond cirkelende condors was er niets te zien. De parkopziener bevestigde dat bij harde wind de meeste vogels hun heil ergens anders zoeken. We besloten in het park te overnachten en het weer af te wachten van de volgende dag. Tegen middernacht werd de wind zo sterk dat je het idee had niet in een Camper te zitten maar in een zeilboot. De Camper schudde enorm heen en weer en het water klotste in de watertank direct onder onze hoofden. Om het geschud en geklots wat te verminderen besloot ik de Camper maar met zijn neus in de wind te zetten en maar hopen dat de wind niet zou draaien. In de morgen waaide het nog net zo hard dus besloten we snel weg te rijden richting Zapala en van daar naar het Nationaal Park Lihué Calel waar het weer dan ook een stuk aangenamer bleek te zijn.
Het landschap langs de Ruta 40 ten noorden van Bariloche.
De condors vlogen laag over Laguna Blanca.
Nationaal Park Lihué Calel.
Van het N.P. Lihué Calel gingen we in sneltreinvaart via Santa Rosa naar de camping in Laguna de Lobos op 80 km afstand van het vliegveld van Buenos Aires. Het is een aangename camping om wat te klussen, de camper schoon te maken en de was te laten doen in Lobos. De laatste dag op de camping was het 34°C in de schaduw, een temperatuur die niet ideaal is om een Camper schoon te maken maar Ria wilde natuurlijk alles netjes achterlaten bij haar vertrek.
Dieter, mijn nieuwe reismaatje, heeft Ria’s plaats ingenomen en gaat de komende 4 weken het weblog schrijven in het Duits. Met de vertaalfunctie linksboven op de weblog kan je eventueel een Nederlandse vertaling maken. De kwaliteit van de vertaling zal wel wat te wensen overlaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten